David Gilmour, co seu álbum *Wish You Were Here: Live at Pompeii*, volve a conectar coa esencia da mítica banda Pink Floyd, pero cunha perspectiva persoal e madura. No escenario único das ruínas de Pompeia, a súa guitarra brilla con intensidade, transmitindo a melancolía e a nostalxia do tema titular. Este concerto non só é unha homenaxe á era dourada do rock progresivo, senón tamén unha mostra do virtuosismo de Gilmour, quen, a través das súas interpretacións profundas e emotivas, logra crear unha experiencia inmersiva e atemporal que perdura na memoria dos seus seguidores.
Este blog comencei a redactalo con cousas que se me pasaban pola cabeza, pero pegou un xiro, continuando con artigos, esta vez tratando sobre grupos musicais, cantantes. Estas 500 cancións pódese dicir que me representan, ou que me representaron nalgún momento da miña vida. Pido perdón polas cancións que non puxen, e significaron algo para min. Agardo que vos guste