Na frondosa terra de Galiza, hai un conto que se enreda co fío do tempo: a historia do Can Palleiro. Contan as velliñas que, hai moitos anos, un campesiño humilde atopou un can abandonado nun palleiro. Este can, de pelaxe brana e ollos cheos de lealdade, acompañou ao campesiño nos seus días de labranza e noites ao lume do lar. Logo, o home e o can, nun vencello inseparable, comezaron a xuntar tesouros esquecidos polos camiños. Tesouros que non eran ouro ou prata, senón momentos de amizade e fidelidade. A xente do lugar bautizou ao can como “Palleiro” en homenaxe ao lugar onde foi atopado. O Can Palleiro, convertido nun símbolo de compañía leal, acompañou xeracións de labregos e pescadores. Conta a lenda que, cando o seu dono faleceu, o Can Palleiro quedou na porta da casa, agardando día tras día, ano tras ano, como se a agarda puidese traspasar as barreiras entre este mundo e o seguinte. Aínda hoxe, algúns aseguran escoitar o ladrar do Can Palleiro nas noites de lúa chea, como un eco d
Este blog comencei a redactalo con cousas que se me pasaban pola cabeza, pero pegou un xiro, continuando con artigos, esta vez tratando sobre grupos musicais, cantantes. Estas 500 cancións pódese dicir que me representan, ou que me representaron nalgún momento da miña vida. Pido perdón polas cancións que non puxen, e significaron algo para min. Agardo que vos guste