Cousas que se lle pasan pola cabeza a este vilanovés

 Triana, banda emblemática do rock andaluz dos anos 70, revolucionou a escena musical co seu estilo único que mestura o flamenco co rock progresivo. "En el lago" é unha das súas cancións máis icónicas, destacando pola súa atmosfera onírica e melódica que evoca un viaxe introspectivo. Con letras poéticas e guitarras evocadoras, o tema reflexa a melancolía e a busca espiritual, característicos de Triana. A voz de Jesús de la Rosa, acompañada dos teclados de Tele e a guitarra de Eduardo Rodríguez, crea un universo sonoro único que marcou xeracións e segue sendo un referente na música española.

 "En el Lago" de Triana, lanzado en 1977 dentro do álbum "El Patio", é unha das pezas máis emblemáticas do rock andaluz, un xénero que fusiona rock progresivo con flamenco. Coa voz característica de Jesús de la Rosa, a guitarra de Eduardo Rodríguez Rodway e a batería de Juan José Palacios "Tele", a canción transporta ao oínte a un espazo onírico e místico, envolto en teclados hipnóticos e unha lírica profunda. A melodía, envolvente e evocadora, reflicte unha procura de liberdade e introspección, consolidando a Triana como pioneiros dun son único que marcou unha xeración e transcendeu o tempo.

 "Se de un lugar" é unha das cancións máis emblemáticas de Triana, banda pioneira do rock andaluz nos anos 70. Combinando a psicodelia co flamenco, este tema encapsula a esencia do grupo: unha mestura de melancolía e rebeldía. A voz de Jesús de la Rosa, cargada de emoción e lirismo, é acompañada por guitarras eléctricas e teclados que evocan unha atmosfera íntima e introspectiva. A canción fala dun desexo de evasión e dun anhelo por atopar un lugar de paz, reflectindo as inquedanzas sociais e persoais da época. Unha peza esencial que marcou un antes e un despois no panorama musical español.

 Triana, a icónica banda de rock andaluz formada en 1974, marcou un fito na música española coa súa canción "Abre la puerta" do álbum debut *El patio* (1976). Esta peza é unha mestura de rock progresivo e flamenco, combinando guitarras eléctricas con toques de cante xondo, o que lle deu á banda unha identidade única. A voz de Jesús de la Rosa, melancólica e profunda, xunto cos teclados envolventes de Juan José Palacios, crea un son místico que reflicte a España da Transición. "Abre la puerta" simboliza un chamamento á liberdade e un soño de renovación nun tempo de cambio.