Cousas que se lle pasan pola cabeza a este vilanovés

 Liam Gallagher sorprende co seu carisma e voz inconfundible na versión de "Sad Song" para MTV Unplugged, un dos momentos máis emotivos do concerto. A súa interpretación acústica desprende unha nova intensidade, afastándose das producións máis cargadas de Oasis e achegándose a unha vulnerabilidade sincera. Acompañado por unha orquestra e coros, Gallagher rescata este tema, antes cantado por Noel, e faino seu, destacando o seu característico timbre rasgado que conecta co público. Este directo, gravado en Hull en 2019, amosa a capacidade do exvocalista de Oasis para reinventarse sen perder a esencia que o fixo icónico. 

 U2, a icónica banda irlandesa liderada por Bono, lanzou "Vertigo" en 2004 como parte do seu álbum *How to Dismantle an Atomic Bomb*. Este tema enérxico e vibrante destaca polo seu poderoso riff de guitarra, cortesía de The Edge, e pola súa letra que captura o frenesí e a confusión da vida moderna. A canción comeza cun inconfundible "¡Un, dos, tres, catorce!", que simboliza o caos e a sensación de vertixe que a banda quere transmitir. "Vertigo" é unha mestura perfecta de rock contundente e letras reflexivas, consolidándose como un dos grandes éxitos de U2 no século XXI.

 *“The Masterplan”* de Oasis no concerto de Knebworth en 1996 encapsula o momento cume da banda no seu apoxeo. Interpretada fronte a 250.000 persoas, a canción converteuse nun himno que reflicte a mestría compositiva de Noel Gallagher, aínda que nunca foi lanzada como sinxelo. A interpretación en directo é crúa e emotiva, coa voz de Liam resonando con forza e a banda nunha sincronía perfecta. Este tema, aínda que inicialmente concibido como unha cara B, destaca pola súa capacidade de conectar coa multitude, consolidando a súa relevancia no legado de Oasis e a súa pegada na historia do britpop.

 Ritchie Blackmore, lendario guitarrista coñecido polo seu traballo con Deep Purple e Rainbow, amosa o seu incrible talento no "Amazing Electric Guitar Solo 2011". Este solo é unha mostra perfecta da súa maestría coa guitarra eléctrica, combinando un control técnico impresionante con unha expresividade única que caracteriza o seu estilo. A súa habilidade para mesturar frases melódicas complexas con poderosos riffs e un uso innovador do bending e vibrato fan deste solo unha experiencia auditiva electrizante. A execución de Blackmore destaca a súa habilidade para conectar coa audiencia, mantendo a súa esencia clásica mentres engade un toque contemporáneo.

 INXS, unha banda australiana emblemática dos anos 80, fixo historia co seu enérxico e melódico estilo de rock. Entre as súas creacións máis notables destaca "Suicide Blonde", lanzada en 1990 como parte do álbum *X*. A canción mestura ritmos de rock con elementos de funk e pop, destacando pola súa pegadiza guitarra e a voz carismática de Michael Hutchence. O título, que xera controversia por aludir ao suicidio, tamén reflicte a complexidade emocional da letra, que explora temas de amor e angustia. "Suicide Blonde" non só consolidou a posición de INXS no panorama musical, senón que tamén segue sendo un himno dos 90.

 "The Doors" co seu tema "People Are Strange" exploran as complexidades da alienación e a soidade na sociedade moderna. Lanzado en 1967, este tema destaca pola súa atmósfera inquietante e a súa letra introspectiva, que reflicte a perspectiva do vocalista Jim Morrison sobre o sentimento de ser un outsider. A combinación do órgano de Ray Manzarek e a batería de John Densmore, xunto coa voz distintiva de Morrison, crea unha experiencia sonora única que captura a esencia do rock psicodélico da época. "People Are Strange" é un testemuño do poder da música para explorar as emocións máis profundas e universais. 

 "Never Tear Us Apart" de INXS é unha das composicións máis icónicas dos anos 80. Lanzada no álbum "Kick" en 1987, esta balada destaca pola súa rica sonoridade e profunda emotividade. O tema combina unha intensa orquestración con unha letra apaixonada que explora a forza e a resistencia do amor verdadeiro. A voz de Michael Hutchence, cunha interpretación poderosa e sentida, e a produción impecable da banda, fan desta canción unha obra mestra atemporal. A súa capacidade para evocar emocións e conectarse cun amplo público demostra por que continúa a ser unha das favoritas nas listas de éxitos.