O arrastre

Nun día típico nun barco de arrastre galego, o amencer trae consigo a promesa do oceano. Coa embarcación preparada e os motores zumindo, os pescadores lanzan as robustas redes ás augas profundas. O son do vaivén das ondas e o chirriar das cordas encoméndanse ao traballo arduo que agarda.

Mentres as redes se despregan no mar, agárdase con expectación. O sol ascende no horizonte, pintando o ceo e a superficie do oceano con tons de laranxa e azul. A bordo, a camaradería entre os mariñeiros é palpable, unha irmandade forxada polas mareas e as xornadas laboriosas.

A medida que as horas avanzan, a rede arrastra consigo un mundo submarino variado. Peixes de diversas especies debaten a súa sorte mentres son izados a bordo. O traballo dos pescadores, entre cordas e aparellaxes, é coordinado e preciso, como un baile coreografiado polo mar.

O cheiro salino impregna o ambiente, un recordatorio constante da simbiose entre a tripulación e o oceano. O traballo pesado fai mella nos corpos, pero tamén existe unha satisfacción intrínseca en cada captura exitosa. As historias se comparten entre as faenas, creando un vínculo que se estende a través das xeracións de pescadores galegos.

Ao poñerse o sol, o barco regresa ao porto. Oha presa está capturada e o traballo do día está feito. Mientras as luces dos peiraos guían a embarcación de volta, os pescadores reflexionan sobre o día, agradecendo ao mar pola súa xenerosidade e preparándose para repetir o ciclo mañá.