Cando era neno, as miñas tardes encheríanse co alegre ruído das piñas. Os colores vibrantes desdibuxáronse cando as empuxamos cara a un remuíño, o seu rítmico zumbido encheu o aire. Cada xiro parecía un pequeno milagre, que nos transportaba a un mundo onde o tempo se ralentizaba e a risa bailaba libremente.
Un día en particular destaca entre estes preciosos recordos. Cando o sol se puxo no horizonte, a miña nai chamoume cun brillo travieso nos seus ollos. Nas súas mans había unha caixa cuxo contido estaba agochado. Con un toque dramático, presentou un Sinclair Spectrum, as súas elegantes teclas e a súa promesa de infinitas aventuras provocaron unha onda de emoción dentro de min.
.jpeg)
O aroma do plástico novo mézclase coa calidez da anticipación mentres conectei con entusiasmo o dispositivo, o seu suave zumbido era unha melodía de potencial. Cada pulsación de tecla parecía un paso cara ao futuro, un novo ámbito de posibilidades despregándose ante os meus ollos.
O Sinclair Spectrum converteuse no meu portal a territorios inexplorados, alimentando a miña imaxinación e acendendo un amor pola tecnoloxía que durará toda a vida. Aínda agora, o recordo desa sorpresa encheume dunha nostalgia agridoce, un recordatorio das alegrías simples e o profundo impacto dun momento único e inesperado no tempo.
Comentarios
Publicar un comentario
Escribe eiquí o teu comentario