Deep Purple é un dos nomes máis influentes na historia do rock. Formada en 1968 en Hertford, Inglaterra, a banda é recoñecida como unha das pioneiras do heavy metal e do hard rock, xunto con Led Zeppelin e Black Sabbath. Ao longo da súa carreira, Deep Purple evolucionou e experimentou con diferentes estilos musicais, o que lles permitiu manterse relevantes durante máis de cinco décadas. Este artigo afondará na traxectoria de Deep Purple, desde os seus inicios ata a actualidade, analizando os momentos clave da súa historia e a influencia duradeira que deixaron no mundo da música.
Os Primeiros Anos (1968-1970)
Deep Purple formouse en marzo de 1968 baixo o nome de Roundabout. Os membros fundadores foron o guitarrista Ritchie Blackmore, o tecladista Jon Lord, o vocalista Rod Evans, o baixista Nick Simper e o batería Ian Paice. O primeiro álbum, *Shades of Deep Purple*, lanzouse en xullo de 1968 e inclúe unha mestura de temas orixinais e versións, destacando a reinterpretación de "Hush" de Joe South, que acadou gran éxito nos Estados Unidos.
O segundo álbum, *The Book of Taliesyn* (1968), continuou a liña psicodélica e progresiva do primeiro disco, pero non acadou o mesmo nivel de éxito comercial. Con todo, incluíu temas memorables como "Kentucky Woman" e "Anthem". O terceiro álbum, simplemente titulado *Deep Purple* (1969), marcou o final da primeira formación da banda, coñecida como Mark I.
A Era Clásica: Mark II (1970-1973)
En 1969, Deep Purple reestruturouse con Ian Gillan como vocalista e Roger Glover como baixista, conformando a formación máis icónica da banda, coñecida como Mark II. Esta etapa é frecuentemente considerada como a máis exitosa e influente da banda.
O primeiro álbum desta nova formación, *Deep Purple in Rock* (1970), é un verdadeiro manifesto do hard rock, con cancións como "Speed King" e "Child in Time". O éxito do disco cimentou a reputación de Deep Purple como unha forza poderosa no panorama musical.
En 1971 lanzaron *Fireball*, un álbum que, aínda que non foi tan impactante como o anterior, contiña éxitos como "Fireball" e "Strange Kind of Woman". Non obstante, foi con *Machine Head* (1972) cando Deep Purple alcanzou o cumio. Este álbum incluíu algúns dos maiores himnos do rock, como "Smoke on the Water", "Highway Star" e "Space Truckin'".
Deep Purple consolidouse como unha banda de renome mundial, levando a cabo xiras esgotadas e ofrecendo concertos memorables. En 1973 lanzaron *Who Do We Think We Are*, que aínda que non alcanzou o mesmo éxito que *Machine Head*, produciu éxitos como "Woman from Tokyo".
Cambios e Crise: Mark III e IV (1973-1976)
A principios de 1973, despois de tensións internas e cansazo polas intensas xiras, Ian Gillan e Roger Glover deixaron a banda. Para substituílos, Deep Purple incorporou ao vocalista David Coverdale e ao baixista Glenn Hughes, dando lugar á formación coñecida como Mark III.
Con esta formación, lanzaron *Burn* (1974), un álbum que marcou un cambio cara a un son máis influenciado polo blues e o soul. O disco tivo boa acollida, destacando temas como "Burn" e "Mistreated". O seguinte álbum, *Stormbringer* (1974), afondou aínda máis nas influencias funk e soul, pero tamén xerou controversia entre os fans máis antigos da banda.
En 1975, Ritchie Blackmore deixou Deep Purple para formar Rainbow, sendo substituído polo guitarrista estadounidense Tommy Bolin. Con esta formación, coñecida como Mark IV, lanzaron *Come Taste the Band* (1975), un álbum que, a pesar de recibir críticas variadas, demostrou a capacidade da banda para reinventarse. Non obstante, os problemas de Bolin coas drogas e a falta de cohesión interna levaron á disolución da banda en 1976.
A Reunión e o Rexurdimento (1984-1993)
Despois de varios anos de proxectos solistas e colaboracións, Deep Purple reuníuse en 1984 coa formación clásica de Mark II: Gillan, Blackmore, Glover, Lord e Paice. O álbum de reunión, *Perfect Strangers* (1984), foi un éxito comercial e de crítica, con temas destacados como a homónima "Perfect Strangers" e "Knocking at Your Back Door".
A banda continuou a súa traxectoria con *The House of Blue Light* (1987), aínda que non acadou o mesmo nivel de éxito que o seu predecesor. As tensións internas resurgiron, levando á saída de Gillan en 1989. Foi substituído por Joe Lynn Turner, ex-vocalista de Rainbow, para o álbum *Slaves and Masters* (1990), que tivo unha acollida mixta.
En 1992, Gillan regresou á banda para gravar *The Battle Rages On...* (1993), un álbum que marcou o fin da colaboración de Blackmore con Deep Purple. Despois dunha xira tensa, Blackmore deixou a banda definitivamente en 1993.
A Nova Era: Morse e Airey (1994-Presente)
A saída de Blackmore en 1993 marcou o inicio dunha nova era para Deep Purple. O guitarrista Steve Morse foi incorporado en 1994, aportando unha nova enerxía e dirección musical á banda. O primeiro álbum con Morse, *Purpendicular* (1996), recibiu boas críticas por renovar o son da banda sen perder a súa esencia.
Durante os anos seguintes, Deep Purple continuou lanzando novos álbums e realizando xiras por todo o mundo. *Abandon* (1998) foi seguido por *Bananas* (2003) e *Rapture of the Deep* (2005), todos eles recibidos con aprobación tanto polos fans como pola crítica.
En 2002, Jon Lord retirouse da banda, sendo substituído por Don Airey. Airey, un tecladista experimentado que traballara con bandas como Rainbow e Whitesnake, integrouse rapidamente, mantendo o alto nivel musical de Deep Purple.
Os álbums *Now What?!* (2013), *Infinite* (2017) e *Whoosh!* (2020) demostraron que, a pesar das décadas, Deep Purple seguía sendo unha forza creativa e relevante no mundo do rock. En cada un destes traballos, a banda explorou novos territorios musicais mentres mantía o seu distintivo son.
A Influencia e o Legado de Deep Purple
Deep Purple é amplamente recoñecido como un dos grupos máis influentes na historia do rock. A súa mestura de virtuosismo instrumental, composicións complexas e poderosas actuacións en directo estableceu un estándar para futuras xeracións de músicos. Cancións como "Smoke on the Water", "Highway Star" e "Child in Time" convertéronse en clásicos atemporais que seguen a ser celebrados e versionados por bandas de todo o mundo.
A banda tamén é coñecida pola súa habilidade para innovar e evolucionar. Desde os inicios psicodélicos e progresivos ata o desenvolvemento do hard rock e heavy metal, pasando polas influencias de blues, soul e funk, Deep Purple demostrou unha capacidade única para adaptarse e reinventarse.
O impacto de Deep Purple non se limita ao ámbito musical. Tamén xogaron un papel clave na evolución das actuacións en directo, introducindo elementos como os solos de guitarra e teclado que se converteron en características esenciais dos concertos de rock. Ademais, a súa influencia pódese ver en multitude de bandas e artistas que seguiron os seus pasos, desde Metallica e Iron Maiden ata Dream Theater e Opeth.
Conclusión
A historia de Deep Purple é unha viaxe fascinante a través de cinco décadas de música innovadora e poderosa. Desde os seus humildes comezos ata a súa posición como lendas do rock, a banda superou innumerables desafíos e transformacións. A súa capacidade para manterse relevante e influente ao longo dos anos é un testemuño do seu talento e dedicación.
Hoxe en día, Deep Purple continúa actuando e gravando música nova, demostrando que aínda teñen moito que ofrecer ao mundo do rock. A súa traxectoria é unha fonte de inspiración para músicos e fans por igual, e o seu legado perdurará como un dos capítulos máis importantes na historia da música rock.
Deep Purple é máis que unha banda; é unha institución que, a través da súa música, deixou unha marca indeleble na cultura popular e no corazón de millóns de fans en todo o mundo.
Comentarios
Publicar un comentario
Escribe eiquí o teu comentario